Współczesny Poznań, środek mroźnej zimy. Grupa trzydziestoparolatków, którzy zapijają smutki w poznańskich knajpach. Weronika nieszczęśliwie kocha się w swoim przyjacielu Wu, który właśnie wikła się w związek z ledwo poznanym Staszkiem. Starsza od reszty Olka — nazywana przez nich czule „ćmą barową” — próbuje zapomnieć o traumie z przeszłości. Lekkoduch Kuba wchodzi w relację z małomówną Zuzą, ale panikuje, gdy sprawy przyjmują poważniejszy obrót.
Monotonię przerywa informacja o ataku terrorystycznym — nad przewidywalnym dotąd życiem bohaterów zawisa widmo wojny. Jeszcze większym wstrząsem okazuje się nagła śmierć ich znajomej, której rozpłatane zwłoki znajdują nad brzegiem Warty. Wkrótce dochodzi do kolejnych zabójstw.
Realistyczna konwencja zaczyna niespodziewanie pękać, gdy ktoś wspomina o miejscu zwanym Vostok City. Poznań okazuje się jedynie fasadą rzeczywistości, a czytelnicy stopniowo poznają świat odległej przyszłości. W świecie tym każdy aspekt życia kontroluje bezduszne oprogramowanie, a bohaterowie uwikłani są w konflikt między odwiecznymi mocarstwami.
Na pierwszy rzut oka „Vostok” to współczesny kryminał. Gdy jednak zajrzy się głębiej, powieść okazuje się science fiction, które tylko pozornie gra według reguł realizmu.
