Świętość i szczęście. Osiem błogosławieństw w codzienności życia

Nasze najgłębsze poniżenie jest najlepszy środkiem, jakim rozporządzamy, do zjednoczenia się z Jezusem i okazywania ludziom dobroci (K. de Foucauld).
W ośmiu błogosławieństwach Jezus kieruje słowa pocieszenia i umocnienia do ludzi z marginesu: ubogich, odrzuconych, skrzywdzonych, udręczonych, którymi świat pogardza. Pan daje im obietnicę i budzi w nich nadzieję, że staną się – jako pierwsi - dziedzicami królestwa niebieskiego. Błogosławieństwa objawiają nam Boski majestat Syna Człowieczego i są naszą drogą do szczęścia. Autor w swoich rozważaniach nawiązuje do życia św. Karola de Foucauld. Spis treści: 1. Kazanie na Górze darem Boga Wcielonego; „Nie gońcie za sukcesem” (V. E. Frankl); Ludzkie szczęście według Kazanie na Górze     
2. Boski majestat Jezusa ukryty w błogosławieństwach; Jezus objawia nam, co jest godne i prawe dla człowieka; Błogosławieństwa obietnicą królestwa niebieskiego 
3. Dwie wizje ludzkiego szczęścia; Błogosławieństwa źródłem godności dla poniżonych; Zaproszenie do zmiany wizji swojego życia
4. Błogosławieni ubodzy w duchu;  Błogosławieństwa murem zaporowym przeciw złu; Wrażliwość na ubogich tego świata
5. Błogosławieni, którzy się smucą; Smutek i płacz Jezusa; Jezus bierze na siebie zło;  Błogosławieni cisi;  „Jezus cichy i pokornego serca”
6. Błogosławieni łaknący sprawiedliwości; Błogosławieni miłosierni; „Dzielmy wszystko z ubogimi” (Karol de Foucauld); Błogosławieni czystego serca
7. Błogosławieni cierpiący prześladowanie; Męczeństwo najwyższym aktem miłości; Męczennicy uczą nas radykalnej miłości i ofiary
8. Pytania i odpowiedzi
Poszukiwanie „ostatniego miejsca”; „Jezus-Hostia” towarzyszący św. Karolowi de Foucauld w jego męczeńskiej śmierci; „Spraw, Panie, aby wszyscy ludzie poszli do nieba” (K. de Foucauld)