Pani Czterdziestu Żywiołów

Szczerze powiedziawszy, takie sobie. Na początku wygląda to tak, jakby autor chciał się wpasować między Cholewę a Podlewskiego (od których też dyskretnie albo podświadomie różne rzeczy "zapożycza"), stanowiąc coś w rodzaju alternatywy szczególnie dla drugiego z wymienionych autorów. I zadatki by miał, bo ma pomysł na całkiem fajne uniwersum, pisze też całkiem lekko i przyjemnie, tyle że po pierwszym entuzjazmie chyba nie za bardzo wie, jak swoje dzieło kontynuować. W efekcie uzyskujemy produkt sprawiający wrażenie posklejanego z wielu części, pisanych z doskoku w "chwilach natchnienia" i czasem trochę na siłę do siebie dopasowanych. Wygląda to tak, jakby autora gonił czas albo jakieś terminy, w związku z czym zdecydował się jakoś sklecić ze sobą to, co już miał i wydać "tak jak jest", posiedzieć nad swoim dziełem tyle, ile trzeba. Wtedy byłoby pewnie ze dwa razy dłuższe, ale też bardziej spójne i fajniejsze. Zamiast tego mamy film, który przełączamy na inny kanał w momencie "przerw na reklamy", by powrócić do niego później, w chwili kiedy reklamy dawno się skończyły a fabuła poszła już spory kawał do przodu. Tutaj nie ma reklam a fabuła po prostu przewija się samoczynnie. Podsumowując, posłuchać można, ale po przesłuchaniu nie czeka się z niecierpliwością na ciąg dalszy.

Trochę nudnawa i chaotyczna jak dla mnie...

Fajne. Proste ale fajne