Opinie (2)

Pierwsza godzina była ciężka. Maniera pisania w XIX wieku trochę męcząca, do tego lektor też dziwny się wydawał, jakby przerysowany. Ale po czasie wszystko zaczęło do siebie pasować. I treść stała się ciekawa, i lektor dobrze się wpisał w klimat sprzed dwóch wieków. Największą jednak wartością jest opis ówczesnych zwyczajów wykonany przez naocznego ich świadka (czyli autora, który młodo zginął w pojedynku). To czasy, gdy starsi ludzie pamiętali jeszcze Polskę niepodległą. Dlatego daję 5.

Przekazuje wartości wciąż aktualne mimo upływu 170 lat.