Posługując się dokumentami, które obecnie straciły klauzulę tajności, Bruno Drwęski burzy dzisiejszą narrację beneficjentów Solidarności, która wyniosła do władzy dzieci ówczesnych wysokich urzędników partyjnych i państwowych, miliony robotników pozbawiła miejsc pracy, a całe społeczeństwo wydziedziczyła z majątku, jaki ono po wojnie stworzyło. Obnaża hipokryzję tych przywódców Solidarności, którzy mieli na sztandarach bogoojczyźniane hasła, żeby po zdobyciu władzy odebrać sobie za nie sowitą zapłatę. Książka jest arcyciekawa nie tylko z powodu ujawnienia tego kto był/jest kim, ale i z tego powodu, że pokazuje nieznane wcześniej kulisy działań różnych – bardzo licznych – stron tej rebelii: i polskiej emigracji, i rządów USA, Francji, Wielkiej Brytanii, Mosadu, CIA, Watykanu. Także – największego beneficjenta tego autentycznie rewolucyjnego ruchu – Kościoła katolickiego, który dzięki Solidarności wyrósł na najzamożniejszą i najbardziej wpływową siłę w państwie. [Anna Leszkowska, sprawynauki.edu.pl]
Gdyby ludziom pierwszej Solidarności, strajkującym w Stoczni Gdańskiej lub gdzie indziej, ktoś powiedział, że celem tego ruchu społecznego będzie zwracanie pałaców, kamienic czy placów ich byłym właścicielom, zostałby uznany za prowokatora nasłanego przez Służbę Bezpieczeństwa. Ludzie pierwszej Solidarności zostali wystawieni do wiatru, do czego wstyd im się przyznać. I o tym jest ta książka. [Bronisław Łagowski]
Książka prof. Bruno Drwęskiego opisuje pojawienie się Solidarności jako czynnika sprawczego dziejów oraz podmiotu rewindykacji i roszczeń społecznych. Następnie pokazuje przekształcenia, jakim ruch ten uległ w czasie trwania stanu wojennego, które doprowadziły do ukształtowania się na przełomie lat 80. i 90. zupełnie innej organizacji, pod tą samą nazwą. Albowiem doszło wtedy do przejęcia ruchu masowego, zgłaszającego radykalne postulaty o charakterze socjalistycznym, przez elitarną grupę interesów, która następnie wykorzystała autorytet i szyld tego ruchu do obrony polityki skrajnie antysocjalistycznej. Polityka ta skutkowała zmianą ustroju i restauracją kapitalizmu. [Jarosław Dobrzański, tygodnikprzeglad.pl]
Ta książka to powiew świeżego powietrza. Tak wiele przez lata nagromadzono wokół PRL i Solidarności propagandowych kłamstw i deformacji sponsorowanych przez nową klasę rządzącą Polską, że młode pokolenie nie ma pojęcia o rzeczywistym obrazie faktów, a stare, które powinno pamiętać, przyswoiło sobie obcą narrację, wypierając własną pamięć wydarzeń. Dopiero spojrzenie z zewnątrz, nieuwikłane w wewnętrzne interesy, pozwala odzyskać prawdziwą historię. Pracujący na Sorbonie kanadyjski autor tej publikacji, patrzy właśnie z takiej perspektywy. [megapenetrator-czateria1f3a, lubimyczytac.pl]
O AUTORZE. Bruno Drwęski – urodzony w Montrealu politolog, historyk i publicysta. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Uniwersytetu Pantheon-Sorbonne. Specjalizuje się w najnowszej historii Polski, dziejach europejskiego ruchu robotniczego i problemach postaw politycznych. Profesor w Narodowym Instytucie Języków i Cywilizacji Wschodnich (INALCO) w Paryżu. Autor wielu publikacji, członek redakcji szeregu francuskich i polskich czasopism naukowych, m. in. „Outre-Terre. Revue française de géopolitique”, „La Pensée Libre”, „Revue des Études Slaves” i „Multicultural Studies”. [sklep.tygodnikprzeglad.pl]
Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.
Książka „Zagrabiona historia Solidarności. Został tylko mit” została wydana w 2020 roku, w wersji papierowej i jako e-book, przez Fundację Oratio Recta. Jest ona tłumaczeniem, dokonanym przez Jarosława Dobrzańskiego, książki wydanej we Francji w 2019 roku przez wydawnictwo Delga, pod tytułem „Une solidarité qui a coûté cher! Histoire populaire de Solidarność. Révolution dans le socialisme ou révolution colorée antisocialiste?”.
Projekt okładki: Katarzyna Błachuta.
