Barwna autobiografia Janusza Głowackiego, jednego z najbardziej rozpoznawalnych na świecie polskich dramaturgów. Trudno oderwać się od słuchania kolejnych historyjek i anegdot opowiadających o ciekawym życiu autora. Mistrz prowokacji z bezlitosnym dystansem do siebie i innych przywołuje wszystkie najważniejsze momenty życia. Z groteską opowiada o PRL-u lat 60. i 70, o pierwszych latach emigracji, o sławie i upokorzeniach, o słabościach, o życiu takim jakim jest, bez owijania w bawełnę i skrępowania. Głowacki dostrzega humor tu, gdzie nie dostrzegłby go nikt inny, oznacza to jednak, że czasem bywa czarny i gorzki. „Z głowy” to barwny portret artysty, który z niejednego pieca jadł, dużo wie i potrafi napisać o wszystkim.
Janusz Głowacki (ur. 1938) - pisarz i felietonista, scenarzysta, dramaturg. Jest autorem scenariuszy między innymi do filmów: "Polowanie na muchy", "Trzeba zabić tę miłość", "Rejsu". Pisał felietony i recenzje do warszawskiej "Kultury". Międzynarodową sławę przyniosły mu napisane na obczyźnie dramaty: "Kopciuch", "Antygona w Nowym Jorku", "Polowanie na karaluchy", "Czwarta siostra". Przed wyjazdem na obczyznę był znanym bywalcem warszawskich elit towarzysko-kulturalnych.
Książka wspaniała - czytający Jacek Kiss już mniej.
Brak znajomości języków Pana Kissa sprawia, że słuchacz odnosi wrażenie, że ten kompletnie nie wie o czym czyta. Perełki takie jak "sjeter" (theatre), "Niu Jork Najks" (New York Knicks), Zegna (choć nazwisko wymawia się "Cenia"), sloane zamiast "sloun" niestety odbierają uroku słuchania książki. Mieszkałem parę lat w Anglii i Stanach i wydaje mi się, że dosyć biegle władam tym językiem, jednak czasem musiałem przewijać "książkę" do tyłu, bo nie rozumiałem o czym Pan Kiss mówi. Nie wspomnę o częstych przejęzyczeniach i momentami mocno przesadzonej ekspresji.
Szkoda, bo książka Głowackiego jest naprawdę dobra, ale audiobook kompletnie spartaczony. Pozdrawiam.
jedrek27.01.2010
5
Na pewno do niej powrócę. Genialny tekst i interpretacja.
Opinie
Zobacz wszystkie (2)