Nad wojownikami Północy unosi się słowiański duch…
Einar Einarsson jest bardzo przywiązany do swojej rodziny. Wraz z ojczymem Knutem i przyrodnim bratem Flossim od najmłodszych lat zgłębia tajniki wojennej sztuki wikingów. W dzień święta Einherjar młody mężczyzna niespodziewanie otrzymuje wiadomość, która niebawem nada kierunek jego życiu. Einar rozpoczyna wyprawę do miejsc i ludzi ściśle związanych z jego przodkami. Dzień po dniu uczy się obyczajów i mowy Słowian, stając po ich stronie w krwawych walkach, a jednocześnie obserwując kulisy ówczesnej dyplomacji. Gdy odnosi zwycięstwo nad Vingorem z Ribe, wytrawnym łucznikiem, ten dostrzega w Einarze godnego towarzysza i przyjmuje go do swojej rodziny. Ale to dopiero początek historii wychowanego wśród wikingów…
W którymś momencie Einar poczuł, że ktoś szarpie go lekko za kaftan z tyłu, obrócił się więc zdziwiony, aby się przekonać, kto to może być. Spodziewał się raczej, że wypatrzył go w tłumie ktoś z sąsiadów, których wielu zjechało się na święto do Hedeby, albo jakiś wojownik, z którym poznali się podczas niedawnej wyprawy do Normandii. Jego zdziwienie stało się jeszcze większe, kiedy ujrzał przed sobą starą Gudrun, niewysoką, pomarszczoną kobietkę, która od kilku lat była niewolnicą jednorękiego Ulfa i posługiwała w jego gospodzie.
– Einarze, wieści mam dla ciebie, pójdź ze mną na stronę – rzekła niskim jak na kobietę, nieco chrapliwym głosem. – Nie ma co patrzeć na tę rzeź.
Dariusz Lubiński
Wielbiciel historii, przyrody i literatury, kibic piłkarski, fanatyk chodzenia po tatrzańskich szlakach i zwiedzania, w szczególności Polski. Pracował w wielu branżach, co pozwoliło mu poznać różne środowiska, profesje i punkty widzenia. W młodości zafascynowany Latającym cyrkiem Monthy Pythona i wczesną twórczością Woody’ego Allena, co wywarło spory wpływ na jego poczucie humoru. Nie cofa się przed czytaniem żadnego gatunku literackiego, a książki traktuje jak najlepszych przyjaciół, którzy nigdy nie zdradzają.
