Błok był wybitnym przedstawicielem rosyjskiego symbolizmu, poetą i dramaturgiem. W jego twórczości przeplata się synchronicznie kilka tematów: zafascynowanie erotyzmem i miłością romantyczną, ucieczka w świat naiwnej mitologii ludowej, rozczarowanie do mistycznych uniesień, zderzenie romantycznych ideałów z trywialną rzeczywistością. Znaczny wpływ na tematykę wierszy wywarła epoka, w jakiej przyszło mu żyć. Dwie rewolucje 1905 i 1917 roku, wojny. Bunt mas zwyciężał martwotę cywilizacji. Błok należał do pokolenia tzw. młodszych symbolistów, które wyznaczało poecie rolę proroka, poezję zaś traktowało nie tylko jako sposób poznania, lecz również środek przeobrażania rzeczywistości.