W wysokiej trawie

Lektor rewelacja. Niestety tylko tyle.

jak na Kinga to szału nie ma.

Słabe bardzo

W wysokiej trawie to powieść autorstwa Stephena Kinga i jego syna Joe’ego Hilla. Książka doczekała się także audiobooka. Lektorem jest Krzysztof Globisz. Jego głos średnio pasuje mi do powieści grozy, jednak muszę przyznać, że w tak krótkim nagraniu nie da się nim ani znudzić, ani zmęczyć. Głównymi bohaterami książki są Becky i Carl. Narrator opisuje to, co robią razem, lecz także relacjonuje wydarzenia, gdy są osobno. Pojawia się też kilka wątków związanych z przeszłością bohaterów, które mają pomóc czytelnikowi zrozumieć, jak blisko jest ze sobą rodzeństwo. Większość akcji rozgrywa się w tytułowej wysokiej trawie. Tu znajduje się dziecko, które prosi rodzeństwo o pomoc. Para bohaterów stara się nakierować chłopca na odpowiedni kierunek, który pozwoli mu wyjść z trawy. Są jednak zmuszeni wejść w gęstwinę, by poszukać chłopca. I mimo że starają się trzymać razem, nagle się rozdzielają i nie potrafią znaleźć ponownie. Jak to bywa w książkach Kinga, dostajemy wątki paranormalne. W tym przypadku przebywanie w gęstej trawie nie jest całkiem normalnym zjawiskiem – trudno określić w niej kierunek, a wyskakując ponad nią, bohaterowie przekonują się, że mimo że nie ruszają się z miejsca, otoczenie się zmienia. To jednak nie koniec udziwnień – nie zabrakło też scen, które nie do końca są dla czytelnika jasne. Czy Becky ma halucynacje? Czy to, co dzieje się wokół niej, jest prawdą? Autorzy nie zapomnieli też o stworzeniu atmosfery grozy. Nie brakuje tu scen, które przerażają swoją brutalnością. Nie, krew nie leje się strumieniami, ale nie można powiedzieć, że wszelkie okropieństwa zostały przedstawione w postaci aluzji, które mają jedynie dać czytelnikowi informację o pewnych sprawach. Są tu sceny, które mogą obrzydzić i przestraszyć. W wysokiej trawie to krótka opowieść, w której zawarto wszystko, co typowe dla twórczości Kinga – zjawiska nadprzyrodzone, klimat, który z każdą stroną staje się coraz bardziej wyrazisty i wywołuje ciarki na plecach, oraz brutalność. Nie do końca umiem powiedzieć, co naprawdę wydarzyło się na końcu tekstu, jednak muszę przyznać, że to powieść, która trzyma w napięciu i działa na wyobraźnię. Jeśli lubicie Kinga, śmiało, sięgajcie. Jeśli jeszcze nie mieliście zbyt wielu okazji, by poznać jego twórczość, to dobra okazja i dobra pozycja, by przekonać się, jak wygląda jego styl.