Rodzina Vorblów tkwi w głębokim, wieloletnim kryzysie. Jej członkowie rzadko się ze sobą kontaktują, ich wzajemne relacje są naznaczone wzajemną niechęcią, podejrzeniami, a nawet wrogością.
Seweryn Vorbl, profesor fizyki, żyje samotnie. Jego jedynym przyjacielem jest stary pies. Mężczyzna coraz częściej rozmyśla o przeszłości, wspomina rodziców i dziadków. Jest przekonany, że jedyny dobry czas w jego życiu to dzieciństwo. Dużo czasu spędza w swoim wiejskim domu, gdzie wszystko się zaczęło. Nie wie, że pewnego dnia rozrzuceni po świecie członkowie rodziny wyruszą w to samo miejsce. Prowadzi ich ślepy los albo pewna teoria fizyczna, o której Vorbl opowiada studentom.
Co wyniknie z tego niespodziewanego spotkania? Czy odbudowanie rodzinnych więzów jest jeszcze możliwe? I czy siła, która doprowadzi do spotkania, przyniesie coś dobrego?
Powieść nagrodzona Literacką Nagrodą Warmii i Mazur „Wawrzyn” za rok 2011.
„Tym, co wyróżnia Białkowskiego na tle współczesnej polskiej prozy jest zdolność obserwacji pozornie nieistotnych wydarzeń, które wpływają na ludzkie życie” – Krzysztof Cieślik, „Twórczość”.
„Powieść Tomasza Białkowskiego opowiada o erozji relacji łączących osoby najbliższe. Olsztyński pisarz stał się specjalistą od analizowania pozorów, na których próbujemy budować miłość czy przyjaźń” – Jakub Beczek, „Nowe Książki”."
