Synastria

Są dwa rodzaje potworów na tym świecie. Pierwsze to te, które kroczą po nim ot tak, podobnie do ludzi, ryb czy ptaków. Drugie zaś to te, które Nieprzyjaciel specjalnie zesłał ku własnej korzyści i ludzkiej biedzie, niemożebne pokraki, występujące przeciw wszelkiej imaginacji… jak słoń, smok czy antylopa.

Po legendach Okrągłego Stołu przychodzi pora na oksytańską pieśń o czynie.

Francja epoki krucjat. W kraju panoszą się herezja, magia i potwory. Jerzy z Montoliu, chłopiec o czystym sercu, staje się rycerzem, który za nic nie zdradzi swojego etosu. Starając się bronić prześladowanych katarów, wyruszy na heroiczną wyprawę, na której pozna podłość ludzi, siłę piekielnych bestii, płochliwe rozkosze miłości i gorzki smak zdrady.

Prowadzony przez labirynt Zodiaku będzie błądził wśród zjaw, pragnień i tęsknot z mieczem w dłoni, niepewny, z której strony spadnie cios. W pieśniach i eposach bowiem wielkie czyny zawsze wiążą się z wyrokiem gwiazd.

„Synastria” za pomocą historycznej oprawy wskrzesza średniowieczne legendy. Napisana ze swadą, sprytem i wrażliwością spodoba się wszystkim tym, którzy zechcą zatracić się w perypetiach następców Artura, Lancelota i Ginewry.

Zaś z tego miejsca mieli już tylko jedną drogę: ku sobie.