Starzyzna
Kolejna po „Słonecznej Dolinie” wyprawa na demoniczną Lubelszczyznę
Fabuła jest bezpośrednią kontynuacją zdarzeń i nie można zrozumieć "Starzyzny" bez znajomości pierwszej części, gdyż obie są ze sobą ściśle powiązane. Nie tylko postaciami głównych bohaterów, ale także wątkami fabularnymi. W pierwszej części jest tajemnica, a w drugiej – jej rozwiązanie. Cechą charakterystyczną opowieści jest zakorzenienie jest w rodzimych wierzeniach ludowych. Wydarzenia rozgrywają się poza tym nie w fikcyjnej czasoprzestrzeni, ale mają swoje konkretne odwzorowanie geograficzne i czasowe. Autor doskonale oddaje realia, na tle których rozgrywa się akcja. Przekonująco odmalowuje tło powojennej wsi polskiej, na którym kreśli obraz duszpasterza, który posiada absolutną władzę nad ludźmi i ich duszami. Ta zależność jest toksyczna i zniewalająca. W kontekście tych słów można pokusić się o wniosek dotyczący edukacji. Wykształcenie jest jedną ze strategicznych rzeczy w wymiarze bycia człowiekiem. Ciemnota, mówiąc dobitnie, zazwyczaj prowadzi do zniewalania umysłu, a w rezultacie do uprzedmiotowienia człowieka, a to jest zaczątkiem Zła.