Opinie (44)

Jedna z niewielu pozycji, do których zdarza mi się wracać to na półce. Na początku Budziła moje oburzenie, ponieważ autor nie wypowiada się pochlebnie o Polakach, gdy jednak analizuje cechy naszego narodu, nie mogę odmówić mu racji, do taką autor ma bardzo ładny styl ujmuje szczerością i bezpośredniością

Warto posłuchać tej spowiedzi i samemu ocenić . Ukłony dla lektora . Polecam

Z aptekarską dokładnością wymienia bohater rzeczy posiadane, zdeponowane lub utracone. Chwilami można odnieść niepokojące wrażenie, że tym wszystkim akcesoriom poświęca się więcej uwagi, niż utraconym ludziom. Obraz przejmujący, ale mentalność i przekaz autora - drażniące.

Nikt nie wie jak zachowa się w ekstremalnie niebezpiecznej sytuacji... a jeśli ona trwa dzień, miesiąc, lata... jeśli dotyczy mnie, mojego dziecka, żony, rodzica, znajomego... chcieć żyć ... za wszelką cenę? Pomóc? Prosić? Zaufać? Co sprzedać? Ile zapłacić? Ile kosztuje przetrwanie? Bez heroicznych opisów, bez patosu, niczym zestawienie w księdze rachunkowej: komu, ile, za co, jak... a w drugiej kolumnie: jeszcze jeden dzień życia. Nie pozostawia obojętnym.