Komu i z czego wolno się śmiać? Czy satyra rysowana grubą kreską jest jeszcze możliwa? Jak długo żyją memy?
Autorka „Duchologii polskiej” bierze na swój antropologiczny warsztat poczucie humoru. W błyskotliwym eseju przygląda się różnym odsłonom i kontekstom dowcipu, ironii, abstrakcji i nonsensu – od mowy ezopowej w czasach PRL-u, przez twórczość sceny kabaretowej, po język reklam z początku transformacji, stand-up, memosferę i cenzopapę.
Drenda zastanawia się nad związkami humoru z polityką, bo kiedy wkoło jest wesoło, łatwo przymknąć oko na to, że żart z ekstremisty stał się nagle żartem ekstremisty. Pokazuje też, że śmiech może budować poczucie solidarności, a suchary bywają krzepiące.
Czytaj więcej
Oceny i opinie słuchaczy
Tylko zalogowani użytkownicy mogą ocenić produkt. Zaloguj się
3
Średnia z 2 ocen
Opinie pochodzą od zarejestrowanych Klientów, którzy dokonali zakupu naszego produktu lub usługi. Opinie są zbierane, weryfikowane i publikowane zgodnie z Warunkami opiniowania
13.04.2024
Narracja momentami meandruje, ale generalnie to jazda bez trzymanki pełna ciekawie tematycznie złożonych informacji o historii humoru od początku współczesnych mediów, z koncentracją na polskim humorze i społecznej roli humoru. Wbrew utyskiwaniom innego recenzenta eseistyki politycznej nie stwierdzono...
Paproć miejska
14.01.2024
Najszczerzej odradzam te ksiazke: jest w gruncie rzeczy o autorce, nie o polskim poczuciu humoru. Zbior nawet najswietniejszych dowcipow + deklaracje sympatii politycznych autorki nie zastapia chocby proby nazwania tego co i czemu ma ( w Polsce) wartosc komiczna, a co nie.