Kultowa minipowieść w 15 scenach nie tylko dla dzieci.
Smoki Beaty Krupskiej nie są podobne do żadnego innego bajkowego gada. Są różne, ale coś je łączy – wszystkie mają na szyjach termosy z zupą ogórkową, wcinają smażone na maśle muchomory i na pewno nie potrafią latać. Mieszkają sobie na leśnej polanie, unikając ludzi. I wcale nie są sympatyczne, wręcz przeciwnie – to zarozumiałe i zgryźliwe gadziny. Ale nie można ich nie lubić, a to choćby za pomysłowość i poczucie humoru. Każdy smok to indywidualista. „Są tak muzykalne, że nigdy nie słuchają muzyki. Muzyka je drażni i w tym rozdrażnieniu zjadają ludzi”. Poza tym żrą krochmal. Na smoczej polanie są nie tylko smoki – jest Krokodyl, co na gitarze gra; „niewyrośnięty smok”, czyli Żaba, której nikt nie lubi, bo ma pryszcze na plecach i wyłupiaste oczy; Łysy Pies, co melodię z saksofonu Smoka Zygmunta wydobywa; Makrauchenia – Chenia, jedyna, która ocalała po zagładzie dinozaurów; Rysio Kapustnik – motyl zalecający się Cheni; Fioletowy Kocur i cała masa innych wyrazistych zwierzaków. Prawda jest taka, że w tych smoczych charakterkach niejeden człowiek mógłby się przejrzeć jak w zwierciadle.
Magdalena Wołowicz, kacikzksiazkami.blogspot.com
Beata Krupska – polska pisarka dla dzieci i młodzieży, scenarzystka i autorka dialogów do seriali animowanych („Podróże do bajek”, „Sceny z życia smoków”). Opublikowała ponadto tomik poezji „Jadąc tramwajem na targ niewolników” oraz „Opowieść o Agatce” i „Przygody Euzebiusza”.