Opinie (33)

Jedna z naj.... książek Andrzeja Pilipiuka. Czyta się na jednym oddechu.

Dno i jeszcze metr mułu. To jedna z takich pozycji, przy których ma się nieodparte wrażenie, że napisana jest tylko po to, żeby parę groszy wpadło autorowi do kieszeni. Bo przecież, kto lubi Wędrowycza, ten da się nabrać i kupi. Tymczasem literacko ta książka nie istnieje, a treść... No cóż - wymiociny homofoba, ksenofoba, islamofoba. Facebook i YT usuwa takie rzeczy. Dziwię się, że zostało to wydane. Kasa, kasa i metr mułu.

ciekawa historia. powrót do dzieciństwa.jestem w podobnym wieku co autor i odnajduje w jego opowiadaniach wiele wspólnych wątków.nie zawsze zgadzam się w kwestiach polityczno ideologicznych. lektor dobry. mogę polecić !

"Niezwykła podróż do wnętrza wielkiego grafomana" przesłuchałem z wielką przyjemnością i zaskoczyło mnie jak autor skrystalizował swoje myśli ,tak mocno zbieżne z moim punktem widzenia odnośnie prl, lewicy oraz sytuacji kleski w Szwecji. polecam jednak u niektórych osobników może wywołać gorączkę krwotoczną :)

JAKO AUTOBIOGRAFIA BARDZO DOBRE , ale nie "szczymam" jeśli Pilipiuk kolejny raz zacznie odgrzewać Skandynawię.

Zdecydowanie lubię ten specyficzny luz w narracji, poczucie humoru, czasem wisielcze. Wychowałam się w tych samych latach, dopiero teraz widzę ich piętno odciśnięte na moim życiu. Nie oczekiwałam takich przejrzystych deklaracji politycznych, choć często trudno się z nimi nie zgodzić. Takie czasy.

Absolutne dno, dosłuchałem do połowy, dalej nie byłem w stanie. Szkoda czasu i pieniędzy. Dla przykładu, autor opisuje /z Wikipedii/ jakiegoś kolejnego Olafa z władców Skandynawskich, a w następnym akapicie, pisze o zamachu Smoleńskim. Autor nie odróżnia statku od okrętu i od promu, insynuuje oskarżenie Szwedów i Rosjan o spisek i celowe zatopienie promu Estonia z setkami ludzi na pokładzie. Do tego język rodem z Trybuny Ludu. Dno

Świetnie napisana relacja z podroży po Skandynawii z subiektywnym komentarzem. ;-)