Przedwiośnie

Powieść polityczna z roku 1924, w której Stefan Żeromski zadaje pytanie o sprawiedliwość społeczną w Polsce niepodległej. Literat wyraża swoje rozczarowanie nową rzeczywistością i uskarża się na dysproporcję między snem o „szklanych domach” a jawą pełną odrapanych ruder. Czytelnik patrzy na świat oczyma Cezarego Baryki – młodego mężczyzny, który przyjeżdża do ojczyzny chwilę po jej odrodzeniu. Karmiony przez ojca romantycznymi legendami, musi zrewidować swoją wizję Polski. Co więcej, bohater staje się przedmiotem psychomachii: Szymon Gajowiec proponuje rozwój oparty na pracy i powolnych reformach; komunista Szymon Lulek nawołuje zaś do rewolucji. Tym samym „Przedwiośnie” staje się moralitetem na miarę I połowy XX wieku.