„Promethidion” należy do najbardziej znanych i najczęściej cytowanych utworów Cypriana Norwida. Poemat jest traktatem dydaktycznym, który tworzą dwa dialogi: „Bogumił” i „Wiesław”.
Wydany w 1851 roku poemat jest refleksją autora nad estetyką i pojmowaniem sztuki. W dziele tym autor opowiada się za koniecznością tworzenia odrębnej sztuki narodowej. Najważniejszym zadaniem sztuk plastycznych, jak uważał, jest ucieleśnianie ideału, upowszechnianie piękna. Działania te miałyby pokonywać dystans między twórcą a społeczeństwem, dawać sens moralny.
Norwid przeciwstawia się przyjmowanej tak chętnie przez Polaków postawie męczenników, narodowej martyrologii. Nie widział celu w pielęgnowaniu męczeństwa, którego nie można przekuć w coś twórczego. Dla poety była to ucieczka od rzeczywistości - ucieczka, która niesie ze sobą nowe problemy i wyzwania. I miarą człowieka jest to, jak on na nie odpowiada i jak twórczo je rozwiązuje. Postawa twórcza jest postawą heroiczną, ponieważ konfrontacja z rzeczywistością prowadzi z jednej strony do wyzwolenia ogromnych możliwości człowieka, z drugiej - pokazuje jego ograniczenia, ale też uwalnia od egoizmu i otwiera na innych. „Promethidion” jest nie tylko autorską wykładnią koncepcji sztuk, jest również programem zmiany mentalności, wezwaniem do przewartościowania nadużywanych idei jak Dobro, Piękno i Prawda, powrotem do źródeł i odbudową życia społecznego.
Realizacja: Z. Grochal, R. Łuczak, M. Jańczak
Projekt okładki: Ala Merha
