Pretekstem do rozmowy w 14. odcinku „Podkastu Dwutygodnika” stał się tekst Renaty Lis „Ciasto na koniec świata” (https://www.dwutygodnik.com/artykul/10922-ciasto-na-koniec-swiata.html). Autorka zarysowuje w nim krajobraz wielopoziomowego kryzysu, wobec którego literatura radykalnie zmienia swoje stawki i zainteresowania. Lis pisze: „wypisałam się z fanklubu literackich Gilgameszów, Hektorów, Rolandów, którzy latami rzeźbili jedno zdanie, otaczali czcią swoje bruliony i wieczne pióra, a także wzajemnie się celebrowali w nadziei, że po ich śmierci pisarskie archiwa będą żywić pokolenia badaczy i komentatorek…”. I dalej: „oto formuła mojego paradoksu: jestem pisarką i chcę być z innymi”.
Do tekstu Lis odniósł się polemicznie Piotr Paziński, wskazując między innymi na to, że jest to – jego zdaniem – „kolejna wypowiedź z ostatnich miesięcy, w której kwestionuje się sens literatury, ale też mówi, czym literatura powinna być w czasach kryzysu, a czym być nie powinna”.
O literaturze w czasach kryzysu, zaangażowaniu i potrzebie autonomii Barbara Klicka rozmawia z:
Renatą Lis – pisarką, tłumaczką, autorką m.in. książek „Ręka Flauberta” oraz „Moja ukochana i ja”
i
Piotrem Pazińskim – pisarzem, tłumaczem, filozofem, autorem m.in. książek „Pensjonat” i „Przebierańcy w nicości. Rzecz o malarstwie Witolda Wojtkiewicza”.