Niki za dwa dni kończy osiemnaście lat i już wie, że nie chce mieć kolejnych urodzin. Lena nie potrafi odnaleźć się w świecie, który jest za oknem, a także wybrzmiewa z nagłówków portali i z mediów społecznościowych. Gdy obie podejmują decyzję o samobójstwie, dostają tajemnicze zaproszenie do klubu Epicentrum. Tam wyruszą w swoją ostatnią podróż. Nie mają nic do stracenia, więc decydują się na wyprawę. Co wydarzy się w czasie podróży w nieznane? Do czego zaprowadzi je spotkanie z zaskakującą postacią Śmierci, mroczną przeszłością i nieodgadnioną przyszłością? Czy rzeczywiście przed podróżą nie miały nic do stracenia?
„Ostatnia Podróż” to skrzyżowanie „Alicji w Krainie Czarów” z motywem wędrówki rodem z „Boskiej komedii” Dantego. To historia o dojrzałości, lęku, wejrzeniu w siebie. Dojrzałości, która rodzi się dopiero wtedy, gdy staramy się dojrzale zrozumieć konsekwencje naszych niedojrzałych, podejmowanych impulsywnie decyzji. O lęku przed tym, co za linią horyzontu chowa dla nas świat. O wejrzeniu w siebie na tyle mocno, by nie tylko zrozumieć własne emocje, lecz także przez ich pryzmat dowiedzieć się, jak na co dzień malujemy nimi rzeczywistość innych. Wreszcie, jest to arcyważna historia o tym, jak złe skutki może mieć decyzja wywodząca się z prostej myśli: „Lepiej byłoby beze mnie...”. Większość ludzi, gdy wypowie się to zdanie przed nimi na głos, łyka powietrze, po czym atakuje serią banałów... „Ostatnia Podróż” to pierwsza, jaką znam, próba skonfrontowania się z myślą „Lepiej byłoby beze mnie”, przeprowadzana na poważnie; z rozwagą, z pomysłem, czarem, magią, delikatnością i artyzmem.
Maciej Lasota, pisarz
