Ostatni taki co kodeks honorowy respektował
Rzecz dzieje się w latach 80. i 90. XX wieku w Warszawie i kilku innych miastach Europy.
Młody szablista Legii Kuba Błażyk w wyniku określonego splotu wydarzeń daje się namówić do udziału w prawdziwych pojedynkach na historyczną broń białą. Walki te są pasją wielu, którzy płacą za to duże pieniądze. A Błażyk chce te pieniądze zarobić, prawdziwe zielone... Pojedynki rozgrywają się poza granicami naszego kraju. Jedyny problem polega na tym, że w tej walce można stracić życie.
Powieść oparta jest na autentycznych wydarzeniach, które rozegrały się w latach 80. i 90. ubiegłego stulecia. Imiona i nazwiska bohaterów zostały zmienione.
Kuba Błażyk obiecujący szablista warszawskiej Legii bierze udział w Spartakiadzie w bratnim NRD. Walczy dobrze, nawet za dobrze. Jest połowa lat 80 tych, a jego przeciwnik Rosjanin nie może przegrać. Decyzja sędziego i rozgoryczenie pchnie go w łapy bardzo niebezpiecznych ludzi. Na zachodzie arystokraci mają specyficzne potrzeby i wyszukane rozrywki. Lubią oglądać krew, najlepiej upuszczoną bronią białą.
Zawodnik najlepszego polskiego klubu wojskowego kontra najlepiej opłacani zabójcy Europy. Prawdziwa walka to nie są wygibasy Errola Flynna z Robin Hooda, ani Lancastera z Karmazynowego Pirata. Ani zabawa sportowa. Prawdziwa walka to ciężar broni, gra ze śmiercią, które nie ma nic wspólnego ze sportem. Pierwsza rzecz – aby zabić ostrą szablą, trzeba bardzo się starać. Druga – zapomnieć o byciu zawodnikiem Legii, w starciu na ostre liczy się tylko pierwsza myśl.
Kubie potrzebny będzie nauczyciel fechtunku, by przeżyć pojedynek na śmierć i życie w ogrodzie francuskiego pałacu czy sali niemieckiego klubu dżentelmenów.
Problem w tym że mistrz chce w zamian załatwić swoje sprawy, które sięgają czasu przedwojennej kawalerii i Wieniawy-Długoszowskiego.
