Opowieści afrykańskie

Afryka lat 50. XX wieku

Wstrząsające, liryczne, przepełnione gorzkim humorem opowiadania laureatki Nagrody Nobla, których osią są miłość, nienawiść i przemoc. Z pozoru niepowiązane ze sobą historie koncentrują się wokół relacji wewnątrz społeczności białych mieszkańców południa Afryki - w większości ludzi bez szans na lepszą przyszłość we własnych ojczyznach, nierzadko o podejrzanej przeszłości i majątkach niewiadomego pochodzenia, którzy z tęsknoty za krajem próbują odtwarzać jego rzeczywistość, przenosząc na nowy grunt swoją wiarę, tradycje i zachowania. Niszczą przy tym kulturę i tradycje ciemnoskórych mieszkańców kraju. Choć nadużywają władzy nad tubylcami, sami ciężko pracują. Ich rzekomo sielskie życie okazuje się mitem. Farmerzy, ich samotne żony, czarni służący, wielkie otwarte przestrzenie skąpane w blasku słońca - to wszystko składa się na obraz niezwykłego kontynentu jawiącego się jako centrum wszechświata.