Old Surehand tom 1-3

Wykonanie? Trochę zgadzam się z daszkiem. Czasami nie da się odróżnić, który z bohaterów wypowiada daną kwestię. Ale może to wynika z... samego tłumaczenia, którym chwali się audioteka: "oparte na tłumaczeniu z 1910 roku" Osobiście w to wątpię, ponieważ w tym tłumaczeniu roi się od błędów. Co jakiś czas, słuchając w skupieniu dialogów, aż się wzdrygam i przechodzą mnie dreszcze obrzydzenia. Zgodnie z nowomodą, w książce nagminnie używane są błędnie zaimki "ciebie", "tobie", "mnie". Tłumacz, idąc za powszechną tendencją do upiększania, nie stosuje żadnych reguł gramatycznych w tym względzie. Niestety, powoływanie się na tłumaczenie z 1910 roku jest chybione, ponieważ wtedy takich błędów nie robiono. Dobrze, że powiedziano tylko "oparte". Matko, czy kiedy słyszycie: "- Winnetou mnie zna? - Nie, nie widziałem c i e b i e nigdy, lecz domyślam się, że to ty jesteś." nie skręca was? Nie ma się czym chwalić, droga audioteko. Faktycznie, tekst bogatszy, rozszerzony, uzupełniony. Nawet ta stylizacja na Wujka Jakuba nie przeszkadza, ale... te błędy? Psują absolutnie całe wrażenie! Aha! I jeszcze jedno. Jaki "worek z gusłami"? Kto to wymyślił? Ponieważ wyrosłem na starym tłumaczeniu, czyli przyzwyczaiłem się do "woreczków z lekami", aż sprawdziłem w oryginale. To są leki, panowie, a nie żadne g u s ł a. Tak na marginesie. Zaproponowałem wysłuchanie tej książki mojej żonie. Po kilku takich bykach, odmówiła dalszego słuchania...

Dlaczego tylko trója? - monotonny lektor - monotonne przejścia pomiędzy odcinkami, nie wiem czemu kojarzące mi się z Afryką, a nie z Indianami, - momentami niezrozumiałe dialogi (jeden lektor), gubiłem się, który z bohaterów akurat mówi. Oczywiście oceniam wykonanie, a nie treść audiobooka, gdyż jak to jest zwykle w przypadku książek K.Maya, czyta się je (i słucha też) z zapartym tchem.