W poprzednim odcinku: Piast został uczniem czarnoksiężnika, a po rozstaniu z Popielem ukrył się na dnie Wisły i pokochał z wzajemnością Rzepichę, z którą wrócił do domu.
Lud udręczony srogą zimą zaczyna się buntować przeciw rządom Popiela, podobnie jak lechiccy wojewodowie. Jaga namawia Popiela, by zaprosił wielmożów na ucztę. Na uroczystość postrzyżyn Ziemowita przybywają do chaty Piasta jego przyrodni bracia, Krakus i Leszek w przebraniu wędrownych guślarzy, a także Madejowe skrzaty. Wanda i Wisław pozostają uśpieni na dnie skutej lodem Wisły. Podczas obrzędu Ziemowit ma mroczną wizję uczty, na której goście giną otruci. Piast udaje się na czele ludności do Kruszwicy i obserwuje, jak słudzy zbrodniarza wyrzucają trupy do Gopła. Rozgniewany lud atakuje grodowe wały, lecz zostaje odparty przez chmarę ogromnych myszy, stworzonych przez czary Jagi i Popiela. Piast wraca do domu i wysyła swoich braci oraz Madeja z misją: ich zadaniem jest zbudzić ze snu wodne siły oraz namówić leśne stwory do wspólnej walki. Następnego dnia dochodzi do ostatecznej bitwy między siłami mroku i światłości. Czarny żmij rozszarpuje Krakusa i Leszka, ale zostaje pokonany przez Wandę. Piast razi gromami zbrodniczą parę, która chroni się w kamiennej wieży. Osaczeni przez plagę zbuntowanych myszy Jaga i Popiel giną pod gruzami budowli. Piast zostaje obwołany władcą i oznajmia ludowi, że odtąd Lechici i pozostałe plemiona staną się zjednoczonym ludem Polan. Wysyła także Ziemowita pod opieką skrzatów do Krakowa, by od małego uczył się władać jako namiestnik kraju Wiślan. Rozradowany lud rozchodzi się do domów przygotowywać się do wiosennego święta Jarych Godów.