Muszę to wiedzieć

Chora kombinacja obsesyjnej matki ktora - niewiadomo jakim cudem - znalazła się w CIA jako „analityk”. Bardzo słaby wątek dramatyczny a la szpiegowski jest co dwie minuty przerywany dygresja o jej miłości do 4 dzieci- ciąże, choroby, poronienia, żłobki, przedszkola, niedobrze się robi. Ani słowa o tym po co w ogóle się znalazła w CIA jeśli każda minutę życia poświęca obsesji o swoich bachorkach. Tłumaczenie fatalne („poszłam do HR” „pasztet na gorąca”) a głos lektorki b dziwny i nie pasujący fo histerycznej bohaterki. Mama Hari. Fatalne. Nie musze tego czytać nie nie nie.

Trochę naiwny

Bardzo fajna książka szpiegowska z rewelacyjnym zakończeniem.