Psalmy stanowią mikrokosmos Starego Testamentu. Znajduje się w nich wielki skarb ludzkiego doświadczenia skondensowany w formie modlitwy.
Szczególnie inspirujące rozumienie psalmów wypracowali Ojcowie Kościoła, zwłaszcza św. Atanazy i św. Augusty. Wewnętrzny świat św. Augustyna był bardzo bliski psalmom. Psalmy były dla niego wspaniałym sposobem bardzo osobistego interpretowania życia, drogą oczyszczania świata afektywnego, dawały mu niewyczerpane możliwości wyrażenia swojej duszy.
Dla Augustyna psalmy czytane w świetle Chrystusa stają się Ewangelią, a Jezus Ewangelii przemawia z wnętrza psalmów. Tak psałterz staje się uprzywilejowanym miejscem dostępu do wewnętrznego życia Chrystusa oraz zwierciadłem naszej chrześcijańskiej egzystencji i lekarstwem dla naszych duchowych chorób.
