Paweł Mościcki
Pisarz i filozof, pracuje w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Członek redakcji kwartalnika „Widok. Teorie i praktyki kultury wizualnej”. Autor książek: Polityka teatru. Eseje o sztuce angażującej (2008), Godard. Pasaże (2010), Idea potencjalności. Możliwość filozofii według Giorgio Agambena (2013), My też mamy już przeszłość. Guy Debord i historia jako pole bitwy (2015), Foto-konstelacje. Wokół Marka Piaseckiego (2016), Migawki z tradycji uciśnionych (2017), Chaplin. Przewidywanie teraźniejszości (2017), Lekcje futbolu (2019), Azyl (2022) Wyższa aktualność. Studia o współczesności Dantego (2022). Jest też autorem bloga: pawelmoscicki.net.
Z Pawłem Mościckim, pisarzem i filozofem, rozmawia Rafał Górski, redaktor naczelny Tygodnika Spraw Obywatlskich.
Zróbmy więc tak: wysłuchajmy się nawzajem zamiast obszczekiwać się i porykiwać się z wrogich obozów. (…) Przestańmy porównywać Slobodana Miloszewicia z Hitlerem. Przestańmy widzieć w nim i jego żonie Mirze Markovic Makbeta i jego lady albo snuć paralele między tą parą a dyktatorem Ceausescu i jego żoną Elena. I nie używajmy już nazwy „obozów koncentracyjnych” w odniesieniu do obozów utworzonych podczas wojny secesyjnej w Jugosławii.
Peter Handke (laureat Nagrody Nobla), „Próba odpowiedzi”
Gdyby nie było protokołów i ustaleń obdukcyjnych fińskich, białoruskich i jugosłowiańskich lekarzy, to ci trzej obciążający świadkowie zdołaliby wybrnąć ze swoich kłamstw. W istocie oskarżenie musiało uznać te ustalenia obdukcyjne. Całkiem świadomie przyjęło ono te fałszywe zeznania i wykorzystało je w postępowaniu dowodowym. O co tu więc właściwie chodzi? Najwyraźniej o rozpaczliwą próbę, aby dowieść na sali sądowej masakry w Raczaku jako rzeczywistego wydarzenia i obciążyć nim Miloszewicia, nawet jeżeli nie ma się do tego właściwych świadków. A właściwych świadków nie ma się z pewnością dlatego, że nie było żadnej masakry w Raczaku.
Germinal Civikov, „Proces Miloszewicia. Relacja obserwatora”
Jedni i drudzy działając na polityczne zamówienie, posługując się fałszywymi dowodami i przekupionymi świadkami mieli dowieść, że „zbrodnie” Miloszewicia uzasadniały bezprawną interwencję NATO przeciwko Jugosławii, na która nie zgodziła się Rada Bezpieczeństwa ONZ.
Anna Parzymies
Co wspólnego ma Peter Handke, laureat Literackiej Nagrody Nobla, z nielegalnymi bombardowaniami Jugosławii przez wojska NATO, które rozpoczęły się 24 marca i zakończyły 10 czerwca 1999 roku?
Dlaczego warto przeczytać książkę „Proces Miloszewicia. Relacja obserwatora”, której autorem jest Germinal Civikov? Kim jest autor?
Jakie są trzy największe absurdy procesu Miloszewicia, które wykazał autor?
Kiedy Miloszewić w swoim wystąpieniu wstępnym dzień później odpowiedział na wszystkie te oskarżenia, nastąpiło gwałtowne i całkowite wstrzymanie transmisji przez wielkie stacje informacyjne, takie jak CNN i BBC – pisze Cathrin Schutz w tekście „Myśli na temat spuścizny procesu Miloszewicia”. Dlaczego proces został wyciszony przez media?
Czytaj też
→ Specjalna operacja wojskowa NATO: bombardowanie Jugosławii • Rafał Górski
Jakie organizacje pozarządowe, i w jaki sposób, wspierały zacieranie prawdy o procesie Miloszewicia?
RPA oskarża Izrael o popełnienie ludobójstwa na Palestyńczykach w Gazie. Prokurator Międzynarodowego Trybunału Karnego wystąpił o wydanie nakazów aresztowania premiera Izraela Benjamina Netanjahu i ministra obrony Joawa Galanta za zbrodnie wojenne w Strefie Gazy. Proszę o komentarz.
Jakiego ważnego pytania nikt jeszcze Ci nie zadał w temacie, o którym rozmawiamy? I jaka jest na nie odpowiedź?
Pobierz mp3
Dodaj nam MOCy!
„Od 20 lat ja i mój Zespół piszemy o tematach, których nie podejmują media głównego nurtu. Nagłaśniamy przyczyny a nie skutki. Pomóż nam dotrzeć do osób takich jak Ty. Dzięki Twojej darowiźnie możemy działać.”
Rafał Górski
Prezes Instytutu Spraw Obywatelskich
Wpłacaj cyklicznie Wpłać raz
Zapraszamy na staże, praktyki i wolontariat!
Dołącz do nas!
Muzyka „Also Sprach Zarathustra – Einleitung” – Kevin MacLeod, CC BY 3.0