Łóżko

Nie wiem, czy w ogóle jest to moż­li­we, aby uchwy­cić mo­ment, w którym roz­po­czy­na się mi­łość. Nie ja­kieś tam za­ko­cha­nie, ale mi­łość – zastanawia się bohaterka jednego z opowiadań. Janusz L. Wiśniewski umie w magiczny sposób uchwycić, zrozumieć i opisać taki moment.
Potrafi też z niezwykłą precyzją sformułować to, co się na ową miłość, pojmowaną na odmienne sposoby, w różnych przypadkach składa: od czułości po ból zdrady. My­ślę, że okru­cień­stwo, ja­kie­go do­świad­cza zdra­dzo­na ko­bie­ta, nie po­le­ga na tym, że on do­tknął war­ga­mi in­nych pier­si, pe­ne­tro­wał ję­zy­kiem in­ne usta lub wło­żył swój pe­nis w in­ną wa­gi­nę. Tym, co bo­li o wie­le bar­dziej, jest zdra­da tej ta­je­mni­cy. Na jej do­cho­wa­niu, mo­im zda­niem, za­sa­dza się wier­ność. Niby wszystko to wiemy, ale siła pisarstwa Wiśniewskiego polega na tym, że jest w stanie uporządkować ów wewnętrzny chaos, jaki panoszy się w naszych głowach, gdy próbujemy logicznie zastanowić się nad naszymi uczuciami.
Sugestywne formułowanie wszelkich emocji nie jest jedynym atutem tej książki. Literatura piękna nie może i nie powinna istnieć bez wciągającej fabuły. Tymczasem niemal każda z opowieści, zamieszczonych w zbiorze, nadaje się na scenariusz arcyciekawego filmu. Mamy tu więc historię romantycznego uczucia na egzotycznych Seszelach, perwersyjną rzecz o kobiecie, mszczącej się na swym mężczyźnie przy pomocy jego ojca czy poruszającą, tragiczno-melancholijną opowieść o związku dwojga dojrzałych ludzi z dramatycznym wypadkiem podczas Wigilii w tle...
Filmowe fabuły są atrakcyjną fasadą, za którą chowa się Wiśniewski-drapieżny publicysta, wsadzający „kij w mrowisko”. Może gdyby w aptekach Wiednia na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku można było kupić Viagrę, to nie byłoby psychoanalizy? Może więcej prawdy o psychozach opowiedział polonista, magister Marek Koterski w „Dniu świra” niż psychiatra, profesor doktor habilitowany Zygmunt Freud w swoich opasłych traktatach? – czytamy w „Niewierności”.
Na osobną uwagę zasługuje opowiadanie „O kłamstwie”. Dlaczego kobiety chcą wiedzieć o swoich poprzedniczkach? A może one wcale nie chcą i jest to tylko prowokacja? Tymczasem bohater najchętniej opowiadałby o swych miłościach do... samochodów, bo kochał je jak kobiety. Dobry mercedes może być... erotyzujący! Humorystyczny ton tego błyskotliwego tekstu jest dowodem, że Janusz L. Wiśniewski może nas jeszcze zaskoczyć jako pisarz komediowy!

Opowiadania dostępne w interpretacji: Autora, Soni Bohosiewicz, Anny Cieślak, Pawła Deląga, Małgorzaty Kożuchowskiej, Karoliny Nolbrzak oraz Magdaleny Różczki.