Opinie (10)

Cieszę się, że do niej dojrzałam. Pięknie pokazana męskość; siła i odwaga, która współistnieje z troską, delikatnością i poszanowaniem dla istot żywych. Polecam każdemu, kto tęskni za przyrodą, beztroskim ganianiem po krzakach i opowieściach o męskich relacjach bez macho rywalizacji.

To książka inna niż wszystkie, inna niż się spodziewasz. Dziwna. Pisana (albo czytana) ni to prozą, ni to wierszem. Językiem jakby minionym, pełna archaicznych zwrotów. Z początku, budzi zdziwienie i niechęć. Z czasem przekonuje do siebie językiem barwnym i bliskością natury. To książka jakby z przyrody zrodzona. O przyrodzie prawi, o ludziach z borem zrośniętych. O Bogu i ojczyźnie wspomina. O czasach jakby odległych. Tęsknotę wzbudza.

Czemu ja ją dopiero teraz przeczytałam? Po 100 latach od wydania książki Rodziewiczówna nadal wiarygodnie pokazuje jak natura wpływa na człowieka.

Jedna z moich ulubionych polskich powieści. Prawdziwa filozofia ekologii. Piękna, ponadczasowa, męska, choć pisana kobiecą ręką.

Bardzo polecam