LALKA

Klasyka literatury, powieść społeczno-obyczajowa Bolesława Prusa publikowana w odcinkach w latach 1887–1889 w dzienniku „Kurier Codzienny”, wydana po raz pierwszy w 1890 r. w Warszawie w wydawnictwie „Gebethner i Wolff”.

Zawikłana, pełna niedopowiedzeń historia źle ulokowanych uczuć, straconych złudzeń i zaprzepaszczonych możliwości. Jedyna w swoim rodzaju konfrontacja romantycznego i pozytywistycznego idealizmu z realizmem. Bohaterem Lalki jest Stanisław Wokulski, człowiek o dwóch obliczach. Z jednej strony mocno stąpający po ziemi racjonalista, z drugiej romantycznie zakochany idealista. Ona zaś, Izabela Łęcka, typowa kobieta swej epoki, oddzielona murem konwenansów od prawdziwych uczuć, jednak tych uczuć spragniona.
W tle obraz społeczeństwa polskiego końca XIX wieku.


Dla miłośników Warszawy powieść Prusa jest powieścią o stolicy, literackim przewodnikiem, z którym śladami Wokulskiego można odkrywać szczegóły wyglądu i życia ówczesnej stolicy. Dla innych powieścią społeczno-obyczajową podejmującą krytykę sytuacji w Polsce końca XIX wieku, a przede wszystkim powieścią o wielkich ideałach i romantycznej miłości.

Tragiczne losy Wokulskiego

Zawikłana, pełna niedopowiedzeń historia źle ulokowanych uczuć, straconych złudzeń i zaprzepaszczonych możliwości. Jedyna w swoim rodzaju konfrontacja romantycznego i pozytywistycznego idealizmu z realizmem. Głównym bohaterem jest pełen racjonalizmu zubożały szlachcic, obecnie bogaty kupiec Wokulski, który zakochuje się całkowicie romantycznie w zubożałej arystokratce Izabeli Łęckiej, tytułowej "Lalce", kobiecie znakomicie oddzielającej uczucia od układów towarzyskich i konwenansów. Ta znajomość i uczucie pogrążają Wokulskiego. W tle obraz społeczeństwa polskiego końca XIX wieku.

,