Każdy, komu bliski jest „Potop” i sienkiewiczowski opis bohaterskiej obrony Częstochowy, powinien wysłuchać tego, co ma nam do powiedzenia Józef Ignacy Kraszewski. Kraszewski napisał swoją powieść w 1850 roku, trzydzieści sześć lat przed „Potopem” Henryka Sienkiewicza. Wielu uczonych do dziś prowadzi debatę na temat twórczych inspiracji Sienkiewicza powieściami Kraszewskiego. I tak można zestawić „Rzym za Nerona” z „Quo vadis”, czy „Krzyżacy 1410” z „Krzyżakami” Sienkiewicza.
Kraszewski był wytrawnym historykiem. Przed przystąpieniem do pisania prowadził bardzo rzetelne studia dokumentalne. W tym przypadku autorowi bardzo pomogły wspomnienia ks. Augusta Kordeckiego nazwane „Nową gigantomachią”. Warto również zwrócić uwagę na kazania ks. Kordeckiego, w których nawołuje do reformy Kościoła. Po latach powieści Kraszewskiego wracają do łask z powodu mniejszego zadęcia patriotycznego, głębokiej i krytycznej analizy roli Kościoła oraz wspaniale zarysowanych postaci kobiecych.
Aktor Teatru Nowego w Poznaniu, Paweł Binkowski, w sposób bardzo ciekawy maluje swoim głosem prawie trzydzieści postaci. Przykuwa osoba żebraczki – Konstancji zwanej Kostuchą. Profesor Maria Janion twierdziła, że kobiety w powieściach Kraszewskiego to bardzo ciekawe i psychologicznie złożone postaci, które często budują akcję.
Bez, wydawałoby się, zwyklej żebraczki, nie byłoby wartkiej historii. Od Kraszewskiego mogliby się uczyć scenarzyści seriali prezentowanych na popularnych platformach streamingowych, w końcu uczył się od niego sam noblista Sienkiewicz.
Czyta: Paweł Binkowski
Realizacja: Małgorzata Jańczak i Jan Felcyn
