Krasnoludek

Psychologiczna analiza krasnoludka z baśni H. Ch. Andersena „Krasnoludek”
Krasnoludek w baśni Andersena to postać symboliczna, która ukazuje wewnętrzny konflikt między światem ducha a światem materii. Początkowo mieszka na poddaszu u poety – w biedzie, ale wśród książek, marzeń i wyższych wartości. Z czasem jednak przenosi się do bogatego handlarza, skuszoną jedzeniem i wygodą.
Ten wybór ukazuje rozdarcie psychiczne: krasnoludek, jak człowiek, staje przed dylematem – żyć skromnie, ale z sensem, czy wygodnie, ale bez duchowej głębi.
Z psychologicznego punktu widzenia można go odczytać jako symbol sumienia lub intuicji. Chociaż przez chwilę czuje się dobrze u bogatego kupca, szybko zaczyna tęsknić za światem poety. To pokazuje, że materialne bogactwo nie daje prawdziwego spełnienia, jeśli nie towarzyszą mu wartości i sens.
W końcu krasnoludek wraca do poety – to wyraz jego wewnętrznej przemiany. Uświadamia sobie, że lepiej być częścią czegoś prawdziwego i pięknego, niż żyć wygodnie, ale bez znaczenia.
Baśń pokazuje, że człowiek – jak krasnoludek – często musi coś stracić, by zrozumieć, co jest naprawdę ważne. To opowieść o dojrzewaniu, wyborze wartości i poszukiwaniu sensu życia.
Lektor: Hubert Sycz