Klasyka dla dzieci. Charles Dickens. Tom 9. Magazyn osobliwości

Powieści Dickensa mają to do siebie, że są smutne. Bohaterów rzadko spotyka coś dobrego, pozytywnego. Każdy ich czyn naznaczony jest niepowodzeniem i w efekcie cierpieniem. Nie inaczej jest w przypadku tej pozycji. Nell i Kit narażeni są na kontakt z człowiekiem, który z czystej mściwej satysfakcji chce im wyrządzić krzywdę. Kolejne kłopoty już są na horyzoncie. Dodatkowo bardzo smutny jest koniec powieści, która dla jednej z postaci nie kończy się dobrze. Dickens potrafił odmalować ludzie charaktery, wyciągając z nich na światło dzienne wady i przywary. W jego książkach, w tym w Magazynie osobliwości, znajdziemy ludzi pełnych nienawiści, zawistnych. Walka dobra ze złem jest tu pozorna – nie ma sprawiedliwości, a nawet mały triumf nie przynosi niczego pozytywnego. Magazyn osobliwości w wersji audio czyta Jacek Dragun. Wszystkie książki Dickensa w Klasyce dla dzieci są czytane przez niego. Lektor ma głęboki głos, który idealnie pasuje mi do smutnych, ciężkich powieści Dickensa. Czasem w jego interpretacji brakowało mi pauz, ale już chyba przyzwyczaiłam się do tego, w jaki sposób czyta książki znanego angielskiego pisarza. Klasyka dla dzieci to wydania znanych autorów, których treści dostosowane są do młodego odbiorcy. Tekst jest streszczeniem, adaptacją danego tytułu, pomija się niektóre mniej ważne wątki, a całość jest znacznie krótsza niż oryginał. Nie brakuje jednak ważnych tematów, sens jest zachowany. Dzięki temu młody czytelnik może poznać klasykę literatury w dostosowanej do siebie formie – język jest prostszy, nie ma w nim słów trudnych i niezrozumiałych. Dla dorosłych to też ciekawa alternatywa – można przypomnieć sobie znane dzieła, które przedstawione są w niedługi, a rzeczowy sposób. Magazyn osobliwości poznałam dopiero dzięki temu wydaniu. Audiobook był jak zwykle na wysokim poziomie, a sama historia była smutna i przejmująca. Przyznam, że lubię Dickensa, mimo że jego powieści są często przytłaczające. Lubię to, jak zarysowuje charaktery, jak potrafi stworzyć świat, który wciąga, a równocześnie daje do myślenia. Niemniej chyba nie wrócę do lektury Magazynu osobliwości, bo była ona niczym równia pochyła – ciągle działo się coś złego, przykrego, a finał pozostawił mnie w poczuciu, że nie ma tu ani odrobiny pozytywnych wydarzeń.