Trzeci odcinek rozmów o "Uczniach Hippokratesa" toczy się wokół rozwoju nowoczesnej chirurgii. W czasach, kiedy nie znano znieczulenia, biegłość chirurga określał czas w jakim potrafił usunąć chory narząd. Wprowadzenie eteru umożliwiło przeprowadzanie operacji bardziej skomplikowanych i przede wszystkim wymagających czasu. Chirurg wykonywał nie tylko proste amputacje, ale również operował przepukliny, usuwał torbiele jajnika lub pęcherzyk żółciowy w stanie zapalnym. Z czasem chirurga proszono nie tylko do zabiegów planowych, choć bardziej skomplikowanych, takich jak operacje zmienionych rakowo narządów lub mastektomii, ale do tych, które wymagały natychmiastowej interwencji, czyli zabiegów ratujących życie.
Wprowadzenie aseptyki i ścisłe przestrzeganie czystości na sali operacyjnej to czasy późniejsze - koniec XIX wieku i zasługa angielskiego chirurga Listera. To jemu zawdzięczamy odkażanie karbolem narzędzi chirurgicznych, konieczność mycia rąk przed operacją i zakładanie czystych fartuchów. dziś nie wyobrażamy sobie chirurgii bez znieczulenia i aseptyki. W drugiej połowie XIX wieku należało stoczyć o to walkę.
