Allice Miler mawiała, że najdłuższą drogę, jaką przyjdzie nam przejść, jest ta, która prowadzi do nas samych. Ta podróż, do której zaprasza nas Natalia de Barbaro zdecydowanie nie należy do łatwych, prostych i wygodnych. Nie ma tu dróg na skróty, bo takie tylko oddalają nas od siebie. Autorka prowadzi nas krętymi drogami w miejsca, w które nie zawsze mamy gotowość i odwagę zajrzeć, a co dopiero, aby się im przyjrzeć, doświadczyć, poczuć, czy przejść przez nie. Z czułością i mądrością ucząc nas, że jeśli naprawdę chcemy coś zmienić, to nie możemy już więcej odwracać wzroku od prawdy, od siebie samej. Ta lekcja budowania poczucia własnej wartości jest przed wszystkim lekcją o wychodzeniu sobie naprzeciw, z otwartymi ramionami. Bez warunków wstępnych i poczucia winy.
To podróż, w trakcie której tworzymy przestrzeń na szacunek, miłość i czułość do siebie. Przestrzeń, w której możemy usłyszeć swoje myśli, odłożyć na bok walkę z wewnętrznym krytykiem, przyjrzeć się temu, co jest nasze, a co naszym nie jest i nigdy nie było. Przestrzeń powoli wypełnia się ważnymi pytaniami, które zadaje autorka i nawet jeśli nie znamy na nie odpowiedzi, to one już w nas zostają, otwierając na nową jakość, co jest niezwykle cenne.
Zmierzając w kierunku poczucia własnej wartości nie omijamy naszych codziennych wyzwań i zmagań, wspólnych nam wszystkim, takich jak gubienie siebie w gąszczu bodźców i informacji czy niemal nieustanne porównywanie się z innymi, które okrada nas nie tylko z radości, ale też z poczucia sprawczości, wewnętrznej mocy i talentów. To także zbroja perfekcjonizmu, której ciężar jest tak ogromny, że wciska nas w ziemię. I wreszcie emocje, na które wciąż tak mało w nas zgody i przyzwolenia. A emocje to potęga. One nie są dobre, czy złe, one po prostu są i każda emocja jest ważna. Każda. Problem w tym, że nikt nie nauczył nas jak o tych emocjach rozmawiać, jak je czuć, jak z nimi być, jak je nazywać. Nikt nie nauczył nas, jak dzielić się tym, co trudne. Nie rozmawiamy o tym, dlaczego tyle jemy, tyle pracujemy, tyle przesiadujemy w sieci, czy wpadamy w wir „bycia wiecznie zajętym”, bo ta potrzeba natychmiastowej ulgi przysłania wszystko. Usilnie zabiegamy o to, żeby z tej drogi, na której są te fajniejsze emocje, których chcielibyśmy mieć pod dostatkiem, jak radość, miłość, nadzieja, całkowicie wyciąć te niechciane, jak wstyd, lęki, złość czy niepewność. Ale to droga donikąd, a właściwie dokądś – do zniewolenia. Bo nie jesteśmy wolni, kiedy tłumimy nasze emocje, kiedy tłumimy wyrażanie siebie. Co więcej, kiedy zamykamy się na to, co trudne, odgradzamy sobie drogę do tego, co piękne. Ta prawdziwa droga to droga, na której odwaga miesza się z lękiem, radość ze smutkiem, wdzięczność z niepewnością, złość z potrzebami. Droga do siebie. Do poczucia własnej wartości, które nie jest uzależnione od opinii innych osób, czy okoliczności zewnętrznych.
Rozmawiają:
Natalia de Barbaro - kiedyś trenerka umiejętności społecznych, która przeprowadzała szkolenia w korporacjach i firmach. Pracę rozpoczynała jako trenerka biznesu. Teraz Czuła Przewodniczka. Kobieta, która chce pomagać innym kobietom. Która rozumie i daje swój czas i przestrzeń innym. Po co? Aby mogły odnaleźć i zrozumieć siebie. Psycholożka, która pragnie pomóc kobietom w znalezieniu odpowiedzi na pytanie – „Kim tak naprawdę jestem? Kim jestem dzisiaj? Kim chcę być jutro?”.
Edyta Żmuda - redaktor naczelna Charakterów. Twórczyni i redaktor naczelna pisma psychologicznego dla dzieci Małe Charaktery oraz specjalistycznego magazynu Psychologia w Praktyce. Prowadzi rozmowy o psychologii m.in. z Natalią de Barbaro, Kasią Kucewicz i in., których celem jest szerzenie wiedzy i kompetencji psychologicznych.
Wstęp opracowała:
Magdalena Kluszczyk - psycholog, coach, facylitatorka prac Brene Brown oraz Tary Mohr. Prowadzi Szkołę Odwagi oraz rozwojowe wyprawy w asyście psów zaprzęgowych po przejściach. Na TEDex można posłuchać jej wystąpienia o odwadze i wstydzie.
