Opinie (24)

Nie mogę słuchać głosu tego lektora, rezygnuję z książki po jednym rozdziale.

Ciekawa książka i jednocześnie kiepski lektor.

Ciężka. Na razie odstawiłem. Prawdopodobnie nie przebrnę przez nią.

Cenna pozycja, chociaż kilka kluczowych momentów historii zbyt pobieżnie. Przede wszystkim grudzień 70. Lektor - słabo, męczy ten krzykliwy ton głosu.

Dobrze napisane i przeczytane.

znowu nie ma tytułów rozdziałów treść jest w porządku Ciekawe ale forma udostępnienia Nie satysfakcjonuje..

Niekiedy śmieszna, częściej przygnębiająca.

W sumie nudny typ i szara, komunistyczna Polska. Choć ciekawa w kontekście zrozumienia jak przedstawiciele naszego narodu mieli swój udział w przyłączeniu nas pod rosyjską dominację po drugiej wojnie światowej. A oraz że władza korumpuje.

Opowieść biograficzna (nie biografia polityczna) o Władysławie Gomułce, najwybitniejszym polskim polityku lat 1942-1982. Postaci bardzo kontrowersyjnej i nie dającej się jednoznacznie ocenić, opisać w barwach czarnej lub białej. Autor oparł się w swojej opowieści nie tyle na dokumentach, analizach politologicznych czy socjologicznych lub ekonomicznych, ale wspomnieniach bezpośrednich świadków, w tym samego Gomułki. Ma to swoje wady i zalety. Z jednej strony mamy do czynienia z autentykami, pełnymi emocji (bo Gomułka budził emocje, sam coś o tym wiem) a z drugiej strony prześliźnięciem się po niektórych zjawiskach, procesach i wydarzeniach. Takich jak choćby układ polsko-niemiecki z grudnia 1970, którego Gomułka był faktycznym autorem i promotorem. Było to nie wątpliwie szczytowe osiągnięcie jego życia, sukces, którego skutki odczuwamy do dziś. A jednocześnie prolog do jego upadku, który Autor opisał bardzo szczegółowo, od kuchni i od wnętrza gabinetów. Pozycja warta zapoznania się, wysłuchania uważnie a niektórych fragmentów kilkakrotnie. Tak aby lepiej zrozumieć dzień dzisiejszy i pewne nieśmiertelne mechanizmy władzy. Bo książka Gajdzińskiego tak naprawdę jest opowieścią o władzy i człowieku do niej aspirującym. Pokazana na tle konkretnego pejzażu historycznego i ludzi. Jako człowiek, który miał okazję słuchania i oglądania towarzysza Wiesława "live" mam lekką pretensję do pana Hollanda czytającego tekst. Fragmenty przemówień i pamiętników Gomułki czyta on w manierze charakterystycznej dla Gomułki. Dla mnie brzmi to trochę zbyt groteskowo, parodystycznie. Ale może, ktoś kto nie spędził fragmentu życia "za Gomułki" nie odbierze tego w ten sposób. Redakcja też mogłaby być staranniejsza: Stefan Olszowski, nie Olszewski; Mieczysław Franciszek Rakowski, nie Mieczysław Feliks Rakowski, Michał Rola-Żymierski, nie Michał Rola-Żymirski; Manfred Lachs, nie Manfred Lasch i parę innych drobnych wpadek. W sumie warto było posłuchać tego audiobooka.