Warszawa lat trzydziestych XX wieku była miastem z pogranicza przeszłości i nowoczesności. Jeszcze świeciły w niej latarnie gazowe, a po kocich łbach jeździły dorożki, wozy towarowe ciągnięte przez perszerony, w większych ulicach hałasowały tramwaje. W tę przeszłość wjeżdżały automobile, sygnalizując swoją obecność dźwiękiem trąbek. Chodniki wypełniał tłum przechodniów, obok ludzi ubranych bogato widziało się kobiety w chustach na głowie, mężczyzn w czapkach maciejówkach, brodatych żydów w chałatach. Architektura Warszawy tamtych lat prezentowała się imponująco. Profesor Marek Kwiatkowski, były dyrektor Łazienek Królewskich i znakomity varsavianista, poznawał miasto już jako mało chłopiec, chodząc na spacery z rodziną. Dzisiaj swoją imponującą wiedzą dzieli się ze słuchaczami, zabierając ich na spacer po nieistniejących już zakątkach i ulicach, opowiadając historie domów ukryte w archiwaliach i historie mieszkających w nich ludzi. Jego gawędy o Warszawie to piękna rekonstrukcja dawnej stolicy, jej ulic, placów i budynków, po których pozostał ślad jedynie na fotografii lub rysunku.
Prof. dr hab. Marek Kwiatkowski (ur. 1930 r.) - Historyk sztuki i muzealnik, autor kilkuset publikacji, w tym piętnastu książek poświęconych sztuce Warszawy i Polski. Zorganizował wiele wystaw, ekspozycji muzealnych, opiekował się rezydencjami pałacowymi. Jego zasługą jest scalenie i urządzenie zespołu pałacowo-ogrodowego Łazienki Królewskie i Galerii Rzeźby Polskiej. Publicysta i popularyzator zabytków Warszawy. Obok wielu różnorodnych pasji, chętnie oddaje się malarstwu, malując najczęściej realistyczne pejzaże. Odrestaurował XVIII-wieczny zabytkowy dwór w Suchej, gdzie utworzył prywatne Muzeum Architektury Drewnianej Regionu Siedleckiego. Uważa to za dopełnienie swego zaangażowania w ratowanie dóbr kultury narodowej.