Dwa oblicza

Wbrew niektórym opiniom bardzo mi się podoba, polecam !

Moja prababcia nazywała takie książki "czytadła dla kucht". Gra-fo-ma-nia! Łopatologia, jakby czytelnik nie myślał samodzielnie i potrzebował dokładnego wyjaśnienia. Dłużyzny, nagromadzenie zbędnych przymiotników, jakby autorka miała płacone od slowa. Powtórzenia, powtórzenia, co najmniej cztery razy było wyjaśniane, że państwo doktorostwo mieszkało w szpitalu. Czujcie się ostrzeżeni. Historia mogła by być dobra, gdyby nie ubogi język. Omijajcie łukiem.

Niestety nie dotarłam do końca. Przerwałam po wysłuchaniu jakichś 70%. Nudne, rozciągnięte i jeżące się od zbyt wielu nic nie wnoszących przenośni i szczegółów. Liczyłam, że część druga będzie ciekawsza i przeczytana przez pana Kowalika. Niestety nic z tego. Odradzam brnięcie w tą mało satysfakcjonującą opowieść…. To chyba jedna z pierwszych książek popełnionych przez tą autorkę. Słuchałam innych i ta jest chyba najgorsza….