"Dobra pani" to poruszająca nowela Elizy Orzeszkowej ukazująca złożone relacje między przedstawicielami różnych warstw społecznych XIX wieku. Główna bohaterka, Ewelina Krzycka, jest młodą, zamożną wdową, która pod wpływem chwilowego impulsu przyjmuje do swojego domu małą służącą, Helenkę. Dziewczynka staje się dla znudzonej życiem arystokratki czymś w rodzaju żywej zabawki – jest przebierana, rozpieszczana i traktowana jak modny dodatek do salonu. Pozorna dobroczynność kobiety w rzeczywistości prowadzi do tragedii.
Eliza Orzeszkowa w mistrzowski sposób demaskuje powierzchowną filantropię arystokracji, pokazując, jak pozornie szlachetne gesty mogą prowadzić do ludzkiej tragedii. Nowela stanowi gorzką krytykę społecznej obłudy i nieodpowiedzialnego ""miłosierdzia"", które w rzeczywistości służy jedynie zaspokojeniu własnych zachcianek warstw uprzywilejowanych.
