Dewajtis, pradawny dąb, od wieków jest wiernym świadkiem życia żmudzkich wiosek. Zdaje się przeżywać emocje wraz z mieszkańcami: roni liście, jakby płacząc nad ich rozpaczą. Wiosną z nową nadzieją przyjmuje zieloną barwę. Latem szumi, jakby gwarząc z odpoczywającą pod nim młodzieżą.
Pod jego koroną wytchnienie znajduje Marek Czertwan, który – choć najstarszy, odziedziczył po ojcu jedynie powinność zarządzania nie swoim majątkiem. Z godnym podziwu samozaparciem zabiega o gospodarstwo, kulturę i bogactwo naturalne powierzonej ziemi. Czy odnajdzie również wdzięczność za swoją pracę? Czy stanie się szczęśliwym człowiekiem?
