Sztuka niezależna nadal w Białorusi istnieje, tyle że niekoniecznie na widoku. Odcinek o trosce, nowych zadaniach dla pracowników kultury i powracających dylematach wokół sensowności sztuki, która próbuje dokonać zmian.
Antonina Stebur przywołuje pewną znamienną sytuację:
"Narodowe Centrum Sztuki Współczesnej w Białorusi, instytucja rządowa, rokrocznie kupuje dzieła sztuki do swojej kolekcji, ale nikt nie wie, co kupuje. Wiemy natomiast o wysokim poziomie korupcji. Nie mamy żadnych dowodów, bo nikt nic nie wie, wszystko jest zamknięte. Aliaxey wysłał im list, w którym jako obywatel Białorusi prosi o informację, jakie prace zakupili w poprzednim roku. Oczywiście list ten doprowadził do procesu sądowego, dzięki któremu wiemy, że najbardziej zamkniętą instytucją w Białorusi jest Narodowe Centrum Sztuki Współczesnej."
O sztuce podczas protestów i nie tylko rozmawiamy z dwójką autorów specjalnego numeru „Dwutygodnika” o niezależnej kulturze białoruskiej. Znalazły się w nim wyłącznie teksty białoruskich autorek i autorów przełożone na język polski. Antonina Stebur napisała tekst o trosce, docenieniu kruchości. Aliaxey Talstou w swoim eseju zadał pytanie, co politycznie zaangażowana sztuka może zrobić w momencie masowego zrywu obywateli.
Do czytania, oglądania, odwiedzenia: https://www.dwutygodnik.com/artykul/9818-delfin-w-malinach-odc-15-sztuka-i-protest-w-bialorusi.html
MUZYKA, DŹWIĘKI I GŁOSY
Utwór „White Lotus” Kevina MacLeoda na licencji https://filmmusic.io/standard-license
Dźwięki z bazy freesound.org i Agnieszka Słodownik
Lektorka – Maria Maj
Opublikowano w ramach linii projektowej „RAZAM-RAZEM-ZUZAM” z przekazywanych przez Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej środków Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Federalnej Niemiec.
Projekt dofinansowany przez Instytut Goethego w Warszawie.