Tybetańczycy, o których pisze Hanka Grupińska, to ludzie bez swojej ziemi, bez państwa – żyją w miejscu użyczonym, w kraju należącym do innych.
Od 1959 roku chronią się w Indiach. Uciekali przed chińską przemocą, szli do swojego nauczyciela i opiekuna, do Dalajlamy. Tam, na wygnaniu, jest ich dziś ponad 100 000. I o nich jest ta książka. O uciekinierach, buddystach, mniszkach i sprzedawczyniach, o aktywistach politycznych, pisarzach i poetach. O nich, którzy pamiętają swój kraj i czekają powrotu.
Hanka Grupińska wracała do Himaćal Pradeś przez 10 lat. Przez wiele miesięcy mieszkała w klasztorach mniszek tybetańskich. Wędrowała dalekowysoko, do doliny Spiti. Napisała książkę, która nie spieszy – ofiaruje czas namysłu wokół rozmaitych znaczeń.
Hanka Grupińska – pisarka i nauczycielka, reportażystka i autorka, koordynatorka wystaw i projektów historii mówionej. Współpracowała z pismami podziemnymi, była współzałożycielką poznańskiego „Czasu Kultury”. W latach 1991–1993 była attaché kulturalnym przy ambasadzie Polski w Tel Awiwie. Jest autorką książek: „Najtrudniej jest spotkać Lilit. Opowieści chasydzkich kobiet”, „Po kole. Rozmowy z żydowskimi żołnierzami” (kolejne wydania pod zmienionym tytułem „Ciągle po kole. Rozmowy z żołnierzami getta warszawskiego”), „Odczytanie listy. Opowieści o warszawskich powstańcach Żydowskiej Organizacji Bojowej”, „Buntownicy. Polskie lata 70. i 80.” (wraz z Joanną Wawrzyniak), „12 opowieści żydowskich”. Przez wiele lat zajmowała się historią zagłady Żydów i kulturą współczesnego Izraela. Przez ostatnie dziesięć przyglądała się losom Tybetańczyków.
