O "Czterech różach..." usłyszałem około 30 lat temu, kiedy tygodnik (a może miesięcznik?) "Panorama" wydrukował opowiadanie "Cisza, sen trwa!". O jakże mi się ono wówczas podobało! Teraz również. Może nawet najbardziej z całej książki, którą jestem niestety mocno rozczarowany.
Czarny humor faktycznie jest czarny, co samo w sobie by mnie bardzo nie zraziło, gdyby nie to, że jest on również nachalnie obrzydliwy. I do tego, na domiar biedy, lektor czyta całość głosem kosmity, bądź też chochlika-erotomana. I wszystko, absolutnie wszystko czyta w tej samej tonacji. Każde z opowiadań.
Ból (bul).
