Opinie (17)

Nic napisać nie potrafię. Cisza po tej książce ogarnęła mnie . Panie Krzysztofie, dziękuję.

Piękna powieść o poczuciu człowieczeństwa.....popłakałam się na końcu..

Erich trzyma się znowu tematu wojny i Niemiec. Wolę „Łuk triumfalny”.

Wspaniała literatura.

Kiepska narracja autora (styl, dynamika). Trywialna historia. Mam wrażenie jakoby pisana na jeden z kroków odbrązowienia niemczaków. Rozczarowująca. Naiwne, infantylne i nierealnie toksyczne/romantyczne wyobrażenie na temat psychiki mężczyzny i reakcji człowieka na wojnę. Bajka która tłumaczy bylejakość etyczną większości ludzi Lektor zrobił wszystko co się dało (stąd jeden punkt). Stracony czas na słuchanie, głupszy o to co poznałem - jej obecność w kanonie literatury to pomyłka.

dobre

Kropla zwykłego życia w morzu bezsensownej, wojennej śmierci. Wszystkie powieści E.M. Remarque'a, które czytałam są w zasadzie o tym samym, ale to literatura za każdym razem głęboko poruszająca, przenikająca duszę

Ogrom nieszczęść i nieprawości nazistowskiej wojny widziany przez młodego żołnierza przyjeżdżającego na urlop do zbombardowanego miasta. Prawie cudem przeżywa kilka szczęśliwych dni z dawną koleżanką szkolną, która okazuje się mądrą i piękną kobietą. Szczęściem okazują się najprostsze rzeczy, na codzień pozornie oczywiste. Wokół ruiny, strach, i ludzie - wśród których są i podli i wbrew wszystkiemu szlachetni. Pięknie napisane i przeczytane - trudno się oderwać.