Branki w Jasyrze

Ludmiła jest dziedziczką, dosyć zamożną jak na ówczesne czasy. Odkąd została sierotą, o jej losie decydują stryjowie, którzy za wszelką cenę chcą ją wyswatać. Jak to w takich sytuacjach bywa, stryjowie nie kierują się głosem serca, lecz wielkością sakwy, dlatego aby uciec od niechcianego związku, dziewczyna chroni się w murach witowskiego klasztoru. Nie jest to jednak bezpieczne schronienie. Klasztor wkrótce zdobywają Tatarzy a Ludmiła zostaje wzięta w jasyr. Jeńców rąk Tatarów odbijają wojowie z wojska wojewody krakowskiego. Walki trwają w lasach i na polach, nigdzie nie jest bezpiecznie, dlatego Ludmiła postanawia jechać do posiadłości swojej przyjaciółki Elżbiety, by ją ostrzec. Niestety, los jest dla niej okrutny. Na zamek w Żegańcu napadają Tatarzy. Niewiasty kryją się w lochach… Opowieść o długiej i pełnej niebezpieczeństw i przygód drodze do ojczyzny. Barwne tło jest dodatkową atrakcją przy tej zaskakująco współcześnie brzmiącej powieści z historią.

"Branki w jasyrze" to wzruszająca opowieść o losie Ludmiły, Elżbiety i jej synka Jasia w tatarskiej niewoli, o ich cierpieniach i długiej wędrówce do ojczystej ziemi.

Deotyma (Jadwiga Łuszczewska) jest poetką z końca XIX i początku XX wieku. "Branki w jasyrze" jest jej najgłośniejszą opowieścią.