Opinie (64)

Nie wiem, jak można było wydać tę książkę. Pełna uprzedzeń i stereotypów. Bardzo krzywdząca. Widać, że autorka nie zadała sobie trudu, aby poznać wcześniej kraj, do którego jedzie. Poza tym połowa książki na temat jej wegetarianizmu i problemu ze zjedzeniem czegoś wege i bzdury na temat glutaminianu sodu w sosie sojowym - szanowna Autorko, nie każdy sos sojowy to glutaminian sodu, jedynie te niskiej jakości. Jak można krytykować całą kuchnię japońską, bo miało się styczność z najtańszym sosem?

Po co pisać trzy rozdziały o awarii pociągu? Po co pisać o kraju, którego się nie lubi?

Wysłuchałam tej książki z dużym zainteresowaniem. Autorka przedstawiła bardzo spójny, dość pesymistyczny obraz Japonii. Książka zawiera wiele ciekawych spostrzeżeń i anedgotek, kilka razy szczęka mi opadła! Faktycznie jest trochę za dużo wstawek o (nie)zdrowym jedzeniu, ale mnie osobiście to nie razi. Książka świetnie przeczytana przez autorkę, ma się wrażenie, jakby osobiście opowiadała nam historię z podróży na spotkaniu w kawiarni. Jest autentycznie, subiektywnie, na pewno warto przeczytać.

jak flacky z olejom, nie polecam

Bardzo ciekawa książka, pokazuje wyraźnie różnice kulturowe i daje do myślenia. Polecam!

Chciałem bronić tej książki. Lektorka ciekawa ale treść dłuuuuga i o niczym

to jest tak złe, że aż niewiarygodne

Nie zawiodłem się, w zasadzie chciałem sprawdzić czy ktoś ma podobne przemyślenia po wizycie w Japonii. Nie jestem wegetarianinem i przypominanie o glutaminianie sodu kilka(naście) razy w czasie ksiazki było odrobinę drażniące. Przez kilka lat poprawiła się znajomość angielskiego już można się dogadać, w większych miastach prawie wszędzie. Podumowujac książka umiliła mi podróż potwierdzając fakt, że Japonia nadal jest bardzo odmiennym krajem od naszej Polski

Cel wycieczki super. Opis spłycony. Lewactwo zieje z książki i to nie zdziwienie ale chęć zmiany. Ile można słuchać, że autorka jest weganką? I ten denerwujący śmiech który bardziej przystoi nastolatce niż kobiecie w sile wieku.