Opowieść o życiu, obyczajach i wierzeniach mieszkańców Grenlandii – Inuitów. Bohaterem utworu jest mały Inuita od dzieciństwa nawykły do trudnej pracy myśliwego i egzystencji w warunkach polarnych.
Książka zalecana jako lektura dla szkół podstawowych..
Czesław Centkiewicz – przyszedł na świat w rodzinie inteligenckiej. Rodzice dbali o dobre wykształcenie swoich dzieci – Stanisława, Czesława i Haliny. Rodzina wyjechała do Kaliningradu, gdzie ojciec – inżynier pracował przy budowie kolei transsyberyjskiej. W 1918 roku wrócili do Warszawy. Czesław od dzieciństwa przejawiał różnorodne zainteresowania w dziedzinach techniki i sportu. Wiele sprawności wyniósł z doświadczeń w harcerstwie. Organizował kursy dla ratowników i kierowców samochodowych. Trenował aktywnie narciarstwo i lekkoatletykę, a szczególnie biegi długodystansowe. W 1925 r. zdobył mistrzostwo Polski w biegach przełajowych.
Po ukończeniu gimnazjum, w 1926 roku rozpoczął studia na wydziale elektronicznym politechniki w Grenoble. W 1929 roku przeniósł się do Liege, gdzie uzyskał dyplom. W 1930 roku wrócił do Warszawy i do wybuchu II wojny światowej pracował w Państwowym Instytucie Meteorologicznym. Był autorem prac naukowych z zakresu radiometeorologii i elektrotechniki.
W 1932 roku wyjechał jako kierownik pierwszej polskiej wyprawy polarnej na Wyspę Niedźwiedzią, zwyciężając w konkursie z dwustoma innymi kandydatami. W skład wyprawy, oprócz Centkiewicza, wchodzili jeszcze Władysław Łysakowski i Stanisław Siedlecki. Polarnicy spędzili 13 miesięcy, prowadząc badania na słabo znanym lądzie, robiąc zapiski; przetrwanie w bazie, przy ówczesnych warunkach technicznych i dziewiczości terenu, wymagało od nich umiejętności różnego rodzaju: zarówno siły fizycznej i wiedzy, jak i podstawowych umiejętności w wykonywaniu prac domowych – szyciu, praniu i gotowaniu. Wtedy to Czesław Centkiewicz zaczął opisywać swoje doświadczenia w listach do narzeczonej, kładąc podwaliny pod swoją pierwszą książkę „Wyspa mgieł i wichrów".
Po powrocie do Polski Czesław Centkiewicz kontynuował pracę zawodową, łącząc ją z pisaniem kolejnych książek.
W 1938 roku ożenił się z Aliną Giliczyńską, którą poznał podczas wędrówek po Alpach, jeszcze za czasów studiów w Grenoble.
Po powstaniu warszawskim w 1944 r. nalazł się w obozie pracy w Neuengamme koło Hamburga. Po zakończeniu wojny zarządzał elektryfikacją Ziem Odzyskanych jako dyrektor Okręgu Dolnośląskiego. Rok później z obozu wróciła jego żona.
W 1950 roku przenieśli się oboje z powrotem do Warszawy, gdzie pracowali i pisali książki. Ostatecznie zamieszkali na Saskiej Kępie przy ul. Zakopiańskiej.
W 1958 roku Czesław Centkiewicz zakończył pracę zawodową i poświęcił się w pełni pisarstwu. W latach 1950–1980 odbył około 80 podróży, w tym 63 razem z żoną. Miejscem, które wywarło na oboje małżonków największy wpływ, i które było najczęściej przedstawiane w ich twórczości, była Antarktyda i Arktyka. W książkach Centkiewiczów obok niezwykle cennego opisu niemalże nieznanych wtedy ziemi widać pasję poznawania odmiennej ziemi i zachwyt nad różnorodnością świata.
Małżonków pochowano na cmentarzu dla zasłużonych Polaków na Powązkach.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
