#174 Łukasz Kamiński na „5”. Literackie Tatry i poezja z diabłem u boku

Odcinek #174, w którym w Mediatece podczas Zakopiańskiego Festiwalu Literackiego 2024 rozmawiam z poetą Łukaszem Kamińskim o tym, po co chodzić w G jak góry. 
Liczymy do pięciu i na „5”- książce poetyckiej pod tym tytułem- się zatrzymujemy. 
Okazuje się, że T jak Tatry są zmienne. Jak poezja, w której siedzi D jak diabeł i sporo P jak prozy. 
Pytam Łukasza o D jak dzieciństwo i T jak tożsamość w nowym miejscu. 
Motywem przewodnim naszej rozmowy staje się W jak wędrówka. Wplatamy w tatrzański krajobraz L jak literackie konteksty. Pojawiają się więc Tetmajer, Witkacy i Żeromski. 
Wychodzi nam, że najbardziej lubimy O jak obserwacje bez udziału innych ludzi. Jest N jak natura, P jak poetycki dziennik i S jak spłacony tekstami dług. 
Towarzyszą nam W jak Woland, S jak surrealizm, P jak pisanie i Z jak zdania, które czasem trzeba wydłużyć. 
Skupiamy się też na sprawach społecznie ważnych: K jak koniach z Morskiego Oka i relacji człowiek-przyroda. 
Wracamy na szlak pisania i zastanawiamy się kiedy poezja przychodzi. 
I czy ona też wybiera góry.