Wybór siedmiu wierszy jednego z największych talentów poetyckich lat II wojny światowej – Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Wyczuwalny w tej twórczości patronat Juliusza Słowackiego oraz Cypriana Kamila Norwida czynią z poety romantyka czasów spełnionej apokalipsy. Gorączkowe wizje utrzymane w stylu podniosłej retoryki przywodzą z kolei na myśl katastrofizm w wydaniu Czesława Miłosza. W wierszach Baczyńskiego odbicie swe znalazły także doświadczenia, które nabył jako uczestnik zbrojnych akcji podziemia AK, członek batalionów „Zośka” oraz „Parasol”. Utwory z lat 1943-1944 świadczą o rozdarciu między patriotycznym obowiązkiem a artystycznym powołaniem. Fatalistyczną wymowę poezji pogłębia śmierć jej autora poniesiona w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego.
Spis utworów:
„Elegia o chłopcu polskim”
„Niebo złote Ci otworzę…”
„Pokolenie”
„Poległym”
„Ten czas”
„Wiersz o cierpieniu”
„Z lasu”
