Opinie (1048)

Gdybym nie wiedziała, kto jest autorem, byłabym gotowa pomyśleć, że książkę napisała zdolna... piętnastolatka... z Niemiec. Te nazwiska, takie... wydumane, ta prokurator taka mądra, jej mąż- wiking z wyglądu (ze Skandynawii, to musi wyglądać jak wiking)... Autor zapomniał, że postacie nie mają tylko nazwiska, można zastąpić je czasem "kobieta", " prokurator" lub zastosować imię. To tak zgrzyta, że aż boli. Daję 2* - za świetną pracę lektora.

o niebo lepsza od pierwszej części ??????

Jeszcze słucham ale...uwielbiam Edmunda Osicę i to, w jaki sposób interpretuje go Pan Gosztyła ??

trzyma w napieciu do konca

niezła, zaintrygowała mnie do dalszego słuchania.